Ont-Waken
De wilg ontwaakt
de knoestige stam komt tot leven
stramme takken krullen moeizaam
vastberaden wrikt hij zich los
De wilg breekt niet tijdens storm
laat zich wiegen op de golven van de wind
op stille dagen is hij statig
roerloos, standvastig, prachtig
De wilg ontwaakt elk jaar weer
wrikt zich los van de harde winter
een eenzaat in de natuur
omarmd door de warmte van de zon
Papieren Leven
Ik schrijf
Eerste woorden
Tranen, zacht
Leven verschijnt
Krassen van leven
In lijnen & kreuken
Vol kracht, bedachtzaam
Hoe het was
Aanwezig
In geluid & aanraking
Tal van gevoelens
Toch eenzaam
Tijd staat niet stil
Gaat toch niet verder
Papieren leven van een schrijver
Ooit een kind voor mij?
Stel je voor
Stel je voor dat wij een koppel waren
Wij twee, wij samen
Dat ik jouw geliefde was
En jij dus de mijne
En stel dat ik dan in gevaar was
En jij mij mocht redden
Jij zou dan mijn ridder zijn
Zelfs op wit paard als je wil
Maar het zit nu zo
Wij zijn een koppel
Wij twee, wij samen
Ik ben jouw geliefde
En jij dus de mijne
En de essentie van ons samen zijn
Is dat we bij elkaar scheetjes durven laten
Pennelijnen & schilderstrepen
Vroeger, leven van presteren
Het hoogste, steeds na te streven
Eigen wensen geleerd te weren
Hun doelen verplicht te beleven
Ik zocht naar eigen adem
Zette mezelf in kleur
Komaf met dat valse alter ego
Ik werd Els in eigen majeur
Met woorden, beelden, muziek
Gaf ik me meer en meer bloot
De ware Els, eindelijk in leven
De versie gemaakt door hen, gedood
Ik heb mezelf gevonden
Leerde mezelf zijn en zelfs tonen
In pennenlijnen en schilderstrepen
Laat ik mezelf nu tot kunstenaar kronen
Lijflijk
Lichamelijke ontmoeting, aarzelend
Nieuwsgierig naar elkaars warmte
Liefde, passie, wellust,
Verbonden, intens aanrakend
Teder, lief, ook sterk en bronstig
Ik geef me over, laat je, onderga
Intiem, voorzichtig, daadkrachtig
Verlangens ontmoeten elkaar
Sensueel doordrongen
In stevige tred verkend
dans van kussen en strelen
genietend in vleselijk bestaan
Ik laat me overmeesteren
Overwonnen, genietend hoogtepunt
In elkaar verstrengeld,
Lijflijk verbonden in liefde
Kind
Ik heb een heel echt kindje
dat er niet is in dit bestaan
ik ben toch een moeder
Met haar kind begaan
Ik hou hem in mijn armen
wieg hem zachtjes in slaap
droom hem helemaal tot leven
Noem hem liefkozend… snotaap
Ik spoot en slikte hem tot leven
Koester hem al lang in mij
Bestaat voor mij heel echt
Voel hem al jaren nabij
In mijn hart leeft een kindje
‘k Had hem liever in mijn buik
Om binnenkort te bevallen
En me ook zichtbaar als moeder ontluik
Code Oranje
Dit hier in mij schreeuwt het uit
Wil gehoord worden met stil geluid
Angst die mijn ziel oprenrijt
Bang van mijn kwetsbaarhheid
Zij weet wie ik ben
Terwijl ik haar niet ken
Ik mag fouten maken
Alle rotzooi uitbraken
“Het is oké”, ze kijkt me rustig aan
Ik voel verdriet nu en me zelfs voldaan
Oude scherven die ze uit mijn wonden trekt
Het is hoe mijn psycholoog me versterkt
.
Het verdriet stopt niet
Ge wordt het wel gewoon
‘t verandert ook
Van vorm én van intensiteit
Maar ‘t blijft
Mag blijven zelfs
Verdriet, dat is liefde voelen
Dat is heel graag zien
Daarom mag het niet weg
Ik wil liefde blijven voelen
Laat me dus en laat het zijn
Laat hét gewoon aanwezig zijn
Want dat ik hem zo graag zal
Wil ik blijven voelen als het even mag.
.
Aarzelend licht over een gevallen blad
Prille zonnestralen prikken over het bospad
Omgeven door gloed van een zeker goud
’t Voelt ondanks de koude, warm en vertrouwd
Het bos in al zijn kleuren pracht
Doorbreekt de duisternis van de nacht
Zelf verdoken onder een bladerenbed
Alle rust vind ik in dit vangnet
Ik heb de weg van rust genomen
Een kat komt naar me toe gelopen
‘k Ben nog niet zo lang uit bed
Hier gekomen nadat ik koffie had gezet
De wandeling heeft me goed gedaan
Het weer, best aangenaam
Vogelgeluiden, in mijn hoofd blijven hangen
Opgeladen en klaar om de dag aan te vangen
Els Lambrecht 